Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2006

Relax, take it easy ! Blame it on me, or blame it on you



Χτύπημα τηλεφώνου … σιωπή… όνειρα… Ξανά χτύπημα τηλεφώνου. Αντιστέκομαι... σιωπή… Το τηλέφωνο συνεχίζει το δαιμονισμένο κουδούνισμά του. Μα καλά επιτέλους, κανείς δεν μπορεί να κοιμηθεί σε αυτό το σπίτι. Ξαφνικά το τηλέφωνο σταματάει. Αγαλλίαση, τώρα θα με αφήσουν ήσυχο σκέφτομαι αλλά να χτυπάει το τηλέφωνο στο δωμάτιο μου. Κοιτάω το ρολόι : 13:00. Πάει μεσημέριασε. Αποφασίζω να σηκωθώ γιατί ο κόσμος έχει συνομωτήσει εναντίον μου να μην κοιμηθώ πολύ σήμερα. Το στομάχι χάλια, σαν χτυπημένο shaker ενώ η γλώσσα έχει γίνει σόλα. Πάλι καλά που το κεφάλι μου είναι στη θέση του. Ντύνομαι στα γρήγορα, πρέπει να προλάβω την λαϊκή, να πάρω ψωμί και εφημερίδα.

Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2006

Thank God, It's Friday

Παρασκευή βράδυ … Είναι το τελείωμα της πρώτης μέρας του Δεκεμβρίου και τα βήματα μου με οδηγούν στην Πανεπιστημίου. Βγαίνω από το μετρό. Φώτα παντού και κίνηση. Περασμένες δέκα και τα λαμπιόνια στο CityLink αναδεικνύουν την ομορφιά του κτιρίου του Μετοχικού Ταμείου Στρατού. Η διακόσμηση του City Linkείναι το μόνο που φανερώνει ότι πλησιάζουν Χριστούγεννα. Τα βήματα μου με οδηγούν στην Κλαυθμώνως … Προορισμός μου το Bacaro, ένα Bar – Resto στην Σοφοκλέους. Θα μπορούσα να κατέβω στο Πανεπιστήμιο αντί για το Σύνταγμα, αλλά ήθελα να περπατήσω … να απολαύσω την Αθήνα την νύχτα. Να νιώσω πάλι αυτό που ένιωσα ένα βράδυ του Δεκέμβρη του 2003, όταν περπατούσα στην Leicester Square στο Λονδίνο. Που τέτοια τύχη όμως.