The Hipster from Aquitaine

Στα πόδια φοράει τα μπλε Hogan που είχε πάρει στις εκπτώσεις . Ένα αρχοντικό σκούρο μπλε παπούτσι Oxford, με σόλα σε ανοιχτό γκρι απόχρωση . Το πράσινο Diesel υφασμάτινο παντελόνι σωλήνας είναι επιμελώς γυρισμένο στα μπατζάκια τόσο όσο χρειάζεται για να φαίνονται οι πράσινες με μπλέ πουά Happy Socks, ενώ τα μανίκια του μπλέ D&G πουκαμίσου είναι γυρισμένα μέχρι τους αγκώνες τόσο όσο.

Dress to impress κατεβαίνει προσεχτικά την Cours Georges Clemenceau. Δεν δίνει σημασία στους περαστικούς . Το μυαλό του είναι στο δεξί χέρι. Σε εκείνο που κρατάει σφιχτά την ανθοδέσμη με κρέμ και γαλάζιες ορτανσίες.

Emergency Escape

Παντού σημύδες και φλαμουριές. Οι αιωνόβιοι κορμοί δεν αφήνουν πολλά στο οπτικό πεδίο, αλλά είναι εμφανές ότι το δάσος φτάνει στο τέλος του. Η διαδρομή φτάνει στο τέλος της. Σταγόνες ιδρώτα κυλούσαν στο μέτωπό του, ενώ το αριστερό του γόνατο είχε αρχίσει να πονάει. Δεν ήταν μόνο οι λευκές τούφες μαλλιών τα σημάδια που έχει αφήσει το πέρασμα του χρόνου. Φτάνει στα τελευταία δέντρα. Το φως του ήλιου γίνεται πιο έντονο. Τα αυτιά του «γεμίζουν» με ένα γνώριμο ήχο. Νερό. Κύματα. Η θάλασσα.

Checkmate Fool

Τον κοίταξα μέσα από τα μπλε – πορτοκαλί Rayban Wayfarer. 

Ήταν σκεπτικός αλλά είχε αυτό το μειδίαμα στο πρόσωπο. Αυτό, ξέρεις, που είναι σαν να σου λέει «Έτσι αγόρι μου γλυκό. Συνέχισε έτσι και θα πέσεις μέσα στην παγίδα».  Άπλωσα το χέρι να κινήσω το πιόνι στο Γ5. Η φωνή του ακούστηκε βραχνή. «Είσαι σίγουρος ότι αυτό θες να κάνεις» ? 

Κάτι τέτοια κάνει και μου τσιτώνει τα νεύρα.  Είμαι σίγουρος ότι θέλει να μου κλονίσει την αυτοπεποίθηση. Αυτή τη φορά τον έχω. Φοράω το μεγαλύτερο μου χαμόγελο – βασιζόμενος στο ότι επιτέλους τον έχω και του απαντάω με αυτοπεποίθηση «άσε τα λόγια και παίξε» .