Ήρθε η άνοιξη ξανά ....

Μικρά μου πόνυ, μικρά μου πόνυ ήρθε η άνοιξη ... ΞΑΝΑ. Με την πρεμιέρα της άνοιξης στην σκηνή της Αθηναϊκής πραγματικότητας, έπεσε και το τελευταίο προπύργιο κολοβαρέματος ... εγώ δηλαδή. Ναι, ναι κυρίες και κύριοι ήρθε η ώρα να μπω κι εγώ στον επαγγελματικό στίβο. Πώς νιώθω για αυτές τις κοσμοϊστορικές αλλαγές που διαδραματίζονται στη ζωή μου??? Όπως όλοι στη θέση μου ... ΣΚΑΤΑ!!!!!

Δουλεία, πρωινό ξύπνημα, άγχος, κίνηση, υπερωρίες. Πω πω, δεν είμαι εγώ σου λέω για τέτοια πράγματα. Εγώ είμαι για άλλα κόλπα. Τώρα τι κόλπα είναι αυτά τα άλλα δεν έχω προσδιορίσει ακόμα αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν περιλαμβάνουν τον παράγοντα εργασίας. Κάθομαι στο γραφείο κάποιου άλλου στη δουλειά, γιατί ακόμα δεν έχω δικό μου γραφείο. Ελπίζω σύντομα να έχω γραφείο αλλά και γραμματέα έτσι ώστε να μπορώ να την παρενοχλώ σεξουαλικά. Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο Μπίλης ο πλανητάρχης. Λοιπόν κάθομαι στο ξένο γραφείο και χαζεύω καθότι κανείς δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί μαζί μου. Μέχρι 31 Μαρτίου πρέπει οι εισηγμένες να έχουν δημοσιεύσει ισολογισμούς κι όλοι τρέχουν πανικόβλητοι, με μένα τον rookie θα ασχολούνται ? Καλύτερα για μένα να πω την αλήθεια. Κάθομαι που λέτε στο ξένο γραφείο και χαζεύω την Πατησίων από κάτω. Μέτρια κίνηση αλλά παντού κινούνται φοιτητές ... και ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ ... το βασικότερο. Απέναντι ακριβώς θαυμάζω το κτίριο της ΑΣΟΕΕ. Όχι ότι έχει τίποτα το αξιοθαύμαστο (εκτός ίσως από τις φοιτήτριες της) αλλά εγώ την θαυμάζω. Πάντα ήθελα να σπουδάσω και να κινούμαι στο κέντρο αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς η ζωή είχε διαφορετική άποψη. Οι προπτυχιακές μου και μεταπτυχιακές μου σπουδές έγιναν στον Πειραιά. Στο καπάκι το στρατιωτικό μου το έκανα ακόμα πιο βαθιά στον Πειραιά, στο Χατζηκυριάκειο αλλά δεν θα άντεχα και η επαγγελματική μου σταδιοδρομία να λάβει μέρος στον Πειραιά. Έτσι να μαι εδώ, απέναντι από την ΑΣΟΕΕ να χαζεύω από το παράθυρο και να ακούω Ψαριανό.


Τι μέρα έχουμε σήμερα ? ΑΧΑ, 27 Μαρτίου 2007. Σαν σήμερα πριν 26 χρόνια γεννήθηκε ο Κ και πριν 23 χρόνια γεννήθηκε η Β. Μιας και η Β όμως αποφάσισε να φύγει από την ζωή μου παρόλες τις αντιρρήσεις μου δεν έχω σκοπό να της ευχηθώ. ΧΑ ΧΑ ΧΑ είμαι κακός ε ??? Στον Κ έχω είδη στείλει ένα πετυχημένο μυνηματάκι με ευχές. Όπου να ναι θα έρθει κι η ώρα να πάω σπίτι μου. Άντε γιατί έχω βαρεθεί εδώ. Βέβαια δεν πρέπει να είμαι αχάριστος. Στο ίδιο κτίριο υπάρχουν ΙΕΚ αισθητικής - κομμωτικής και κάθε πρωί θαυμάζω τις όμορφες παιδούλες που έρχονται με το όνειρο να γίνουν μια Τρύφωνας Σαμαράς ή μια Ntino & Gino. Ξέρετε τι κομμάτια κυκλοφορούν το πρωί όταν φτάνω ?? Άλλο πράμα σου λέω ... άλλο πράμα...


Έφτασε η ώρα να φύγω. Θα κατέβω σαν γιάπις με το κουστουμάκι μου, θα κατηφορίσω την Χέυδεν, θα πάω στον ηλεκτρικό κι από εκεί Μετρό μέχρι Άγιο Δημήτριο και αμάξι μέχρι το σπίτι. Ούτε κίνηση ούτε άγχος για παρκάρισμα, άρχοντας ο δικός σου, σου λέω.

PS: Το post αυτό δεν έχει κανένα σκοπό και θέμα... απλά έκανα αυτό που ξέρω καλύτερα :P Έγραψα ότι παπαριά μου ερχόταν στο κεφάλι